14 Ocak 2014
Okumakta Olduğunuz Blog Güncelleniyor
16:39
Okumakta olduğunuz blogun yazılım güncellemesinin yapılması
gerekmektedir. Onaylıyorsanız lütfen devam ediniz. Onaylamıyorsanız, niye
onaylamıyorsun ayıptır sorması? Aşk olsun yani! Boşuna mı konuşuyoruz burada
alooo...
Şöyle bir göz ucuyla baktım da bloga. Blogtaki penguyla şuan
ki pengu arasında uçurum var yahu. Bir güncelleme yapmak lazım. Nereden başlasam
acaba anlatmaya. En iyisi özet geçmek sonra yavaş yavaş anlatmak olayları en
uzunundan. O zamansa güncelleme başladı;
%1
Ben mezun oldum :)
. 2012 Haziran’ında, olması gerekenden bir sene geç, mezun olabildim sonunda.
Çakma mezuniyetimi 2011 yılında yaptım. Bir sene uzatmak bana çok koydu ama bir
yandan da kazandığım arkadaşlıklara bakınca (Çileğimle pekişen kardeşliğim
gibi) iyi de oldu dedim. Diplomamı temmuzda aldım. O kadar beklememin tek
sebebi de mezun olmamı “Yapabilirsin Pengu!” cesaretlendirmeleri ile başaran
süpermenin o vakit uygun olmasıydı. En iyisi ben bu mezuniyet olayını anlatayım
size uzun uzun bir ara, olmayacak böyle ;).
% 27
Yüksek lisans yapma hayalim vardı. Yüksek yanında da part
time işe gireyim. İş hayatına atılmış olayım diye düşündüm. Başka bir şey
dileseymişim olurmuş dediğiniz anlar vardır ya işte öyle bir andı bu düşünce
kafamdan geçtiğinde. Başvurduğum yerlerden dönüş olmadı ama Secret Cv’den IKEA
cv’ime ulaşmış ve beni aramıştı. Ve macera böyle başladı. Bunu burda anlatsam o
anılara ayıp olur o yüzden uzun hikaye kısmına bırakıyorum bunu da. Özetle
yüksek lisans hayali suya düşerken hiç planlamadığım bir part time macerası
içine düştüm IKEA’da. Bu maratonum bir sene sürdü. Ağustos 2012’den 2013’e.
% 63
Ağustosta işten kaçarcasına çıktım. Amacım on beş gün
dinlenip sonra yeni bir işe ama kendi mesleğimle alakalı bir işe girmekti.
Evdeki hesap çarşıya uymadı. On beş günün sonunda evde oturmaktan canım
sıkılmaya başlamıştı ama hala bir iş bulamamıştım. Şimdi bakıyorum da üç ay
işsiz kalmışım ama bana bir buçuk sene gibi geldi. Uzun zamandır iş arayan
arkadaşlarımı düşününce akıl sağlıklarını az derecede bozmalarına hayran
kaldım. Çünkü belli etmemeye çalışsam da ben bu sürede evde delirdim. Hele bir
de komedi gibi iş arama maceram vardı ki anlatacak çok malzeme birikti. Hemi de
gülme garantili.
% 47
Aralık ayında ise neredeyse bir gün gibi kısa sürede iş
sahibi oldum. Emin olamadım işe başlayana kadar, şaka gibiydi resmen. Özellikle
bu işin denemek istediğim analistlik üzerine olması ayrı bir güzelleştiriyordu
olayı. Şimdi ikinci ayımda olduğum bir işim var. Hoş bir yer. Bunu da
anlatacağım elbet :).
% 90
Hayatımın en önemli gelişmesini de 13 ay 2 gündür falan
yaşıyorum herhalde. Tam gün bazında 367 gün oluyor J. Hayat kelimesinin anlamı her
şey demekse yani bütün duyguları kapsıyorsa hayatım diyebilirim. Çünkü dolu
dizginliği de yaşıyorum tedirginliği de. Ve hayat denen olgunun getirdiği amaç
bunda da var. 3 temelim; yalan söylememek, üşenmemek-ertelememek-vazgeçmemek,
zayıflamak. Çok Fransız kaldın değil mi? En iyisi ben sana bir ara yolunda
kutup ayısı olan süpermenimi anlatayım :).
% 99.9999...
Ve bir sürü dip notum var yaşadıklarıma dahil. Kısacası
güncelleme böyle devam eder. Özetle kafanı karıştırıp ilgini çekebildiysem
görevim başarıyla tamamlanmıştır.
O vakit doksanların çocukları iyi bilir; “Beni özleyin
anacığım bay..”
Etiketler:
Aç Kapıyı Bezirgan Başı Ben Geldim!
Hu hu! Kimse var mı acaba burada?
Ben geldim de...
Son yazdığım posta bakınca sanki bir senedir yokmuşum gibi
dursa da çok uzundur ayrı kaldık birbirimizden. Sen özledin mi bilemiyorum ama
benim hasretim, burun deliklerimden fırlayacak noktaya geldi.
Beynimden geçenleri kelimelere döküp konuşabilen bir insanken,
ki bunu gevezelik seviyesinde yapabilirken, ruhumdan geçenleri yazmadan
anlatamıyorum işte. Bunca zamanda o kadar şey birikti ki... Aslında kendime
şaşıyorum. Nasıl taşıyabildim? Ya hakikaten güçleniyorum ya da eskiden ne kadar
güçlü olduğumu bilmiyordum.
Yine de bir an geliyor; bazen çok mutsuzken bazen de çok
mutlu. İşte o çokluğun dolup dolup taştığı o an buraya dönmem gerektiğini
anlıyorum. Buradan yoksun olmuyor. Sensiz edilen muhabbetler yavan kalıyor.
Dertleşmeler su serpilmeleriyle bitmiyor, paylaşımların değeri olmuyor. Bir
şeyler var diyorum ama tam anlamıyla hissedemiyorum.
İşte bu yüzden tilki gibi döndüm dolaştım yine sana geldim.
Peki sen hala burada mısın?
Ben çayı demliyorum o vakit...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Dikkat Kuzey Kutbu
Peşindeyim
-
-
-
-
Bir Göçmen Kuşum Ben9 yıl önce
-
Taşındık!9 yıl önce
-
Taşındık!9 yıl önce
-
vecihi sendromu11 yıl önce
-
-
Önce Prospektüsü okuyunuz !12 yıl önce
-
Sobe!
