30 Mart 2011
Saçmalıyorum Yine...
16:04
Lafı uzatıp süslü kelimeler bulup uzun uzun anlatıp aslında hiç bir şeyi anlatmadığım o yazılardan biri olmayacak bu galiba! Bodoslama giresim var cümlenin orta yerine, belki de böyle kaçamazsın artık benden. Kaçmak... Doğru kelime bu mu acaba ? Belki evet belki değil. Tek bildiğim ben pervane oldukça sen ateş oluyorsun, bir türlü sana dokunamıyorum. Bir şey yapacağım. Bir şey olucak. Aklımın yettiğine elim de yetecek. Yüreğim doyacak diyorum ama olmuyor...
Sen hiç bir zaman açmıyorsun kendini. Bırakmıyorsun ki seni doya doya yaşayayım. Belki de inanmıyorsun senin iyi ve kötü taraflarınla yaşamak istediğime, seni özümsemek istediğime. Bu yüzden de kilit vurmuşsun kapağına. İstesem de açıp okuyamıyorum satırlarını. Ve ben senin tarafından okunmayı bekleyen kısacık bir öyküyüm gözlerinin önünde... Birbirimizden bu kadar uzağız işte, her ne kadar kabul etmesemde.
'Herkes' kadar tanıyorum seni, onlar kadar biliyorum. Belki biraz fazlası ama özeli değil. Özeline girilmiyor çünkü. Çevrene ördüğün büyük duvaların var orada. Hani aşmaya çalıştıkça çarpa çarpa, düşe kalka geçilmez olduğunu öğrendiğin. Beceriksizim işte. Korkuyorum belki de geçmekten kimbilir. Sanki geçenler yok mu diyorum kendime. Milyonlarca arkadaşı var, elbet özelini paylaştıkları da vardır arasında... Senin her şeyin var benimse sen; hem hoşlandığım hem de arkadaşı olmaya çalıştığım...
Ah ulan! O kilitleri kırsan ne olur. O duvarların üzerinden elimi tutsan. İçeri alsan beni... Çok kalmasam da olur aslında. Hafızam kuvvetlidir. Bakma bugünlerde unutkanım ama ayrıntıları unutmam hele de senle ilgiliyse. Bir bakıp çıksam. Yeter o kadarı. Kaldıramam mı ?
Peki o zaman sen neden okumuyorsun beni ? Ne o kaldıramaz mısın ?
Bu devirde hoşlanmakta zor be abi! En iyisi ben yine lafı uzatayım. Anlatıyormuş gibi yapıp hiç bir şey anlatmayayım. Belki bu sayede bilmediğim, tanımadığım ve bunları yapmak istemediğim için benden korkmaz beni seversiniz. Seversin değil mi ?
Sen hiç bir zaman açmıyorsun kendini. Bırakmıyorsun ki seni doya doya yaşayayım. Belki de inanmıyorsun senin iyi ve kötü taraflarınla yaşamak istediğime, seni özümsemek istediğime. Bu yüzden de kilit vurmuşsun kapağına. İstesem de açıp okuyamıyorum satırlarını. Ve ben senin tarafından okunmayı bekleyen kısacık bir öyküyüm gözlerinin önünde... Birbirimizden bu kadar uzağız işte, her ne kadar kabul etmesemde.
'Herkes' kadar tanıyorum seni, onlar kadar biliyorum. Belki biraz fazlası ama özeli değil. Özeline girilmiyor çünkü. Çevrene ördüğün büyük duvaların var orada. Hani aşmaya çalıştıkça çarpa çarpa, düşe kalka geçilmez olduğunu öğrendiğin. Beceriksizim işte. Korkuyorum belki de geçmekten kimbilir. Sanki geçenler yok mu diyorum kendime. Milyonlarca arkadaşı var, elbet özelini paylaştıkları da vardır arasında... Senin her şeyin var benimse sen; hem hoşlandığım hem de arkadaşı olmaya çalıştığım...
Ah ulan! O kilitleri kırsan ne olur. O duvarların üzerinden elimi tutsan. İçeri alsan beni... Çok kalmasam da olur aslında. Hafızam kuvvetlidir. Bakma bugünlerde unutkanım ama ayrıntıları unutmam hele de senle ilgiliyse. Bir bakıp çıksam. Yeter o kadarı. Kaldıramam mı ?
Peki o zaman sen neden okumuyorsun beni ? Ne o kaldıramaz mısın ?
Bu devirde hoşlanmakta zor be abi! En iyisi ben yine lafı uzatayım. Anlatıyormuş gibi yapıp hiç bir şey anlatmayayım. Belki bu sayede bilmediğim, tanımadığım ve bunları yapmak istemediğim için benden korkmaz beni seversiniz. Seversin değil mi ?
Etiketler:
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Dikkat Kuzey Kutbu
Peşindeyim
-
-
-
-
Bir Göçmen Kuşum Ben9 yıl önce
-
Taşındık!9 yıl önce
-
Taşındık!9 yıl önce
-
vecihi sendromu11 yıl önce
-
-
Önce Prospektüsü okuyunuz !12 yıl önce
-
Sobe!
1 yorum:
her türlü severim :)
bodoslama dalmamışsın ki gene? yoksa daldın mı? cık...
daha cesur ol hatun yoksa ben seni cesur etmesini bilirim :)
Yorum Gönder